Miasto o wielowiekowej historii
Pierwsza wzmianka o Lwowie pochodzi z 1256 roku, ale badania archeologiczne potwierdzają, że już w V w. znajdowała się obok lwowskich wzgórz słowiańska osada. To miasto o wielowiekowej historii, pełnej burzliwych przełomów, łączącej przez wiele pokoleń kultury różnych narodów. Miasto założył w 1250 r. książę Daniel Halicki, pochodzący z dynastii Rurykowiczów. Nazwa miasta powstała od imienia jego syna – Lwa.
Lwów – „złote jabłko Rzeczypospolitej”
W 1387 r. Lwów wraz z Rusią Halicką zostaje przyłączony do Polski. To najlepszy czas dla Lwowa, zwanego „złotym jabłkiem Rzeczypospolitej”. Lwów zostaje miastem polskim do 1772 roku. Miasto się rozwija i bogaci. Powstaje wiele budowli obronnych, religijnych i świeckich, rozkwita kultura, nauka i sztuka. Zamieszkują w zgodzie ludzie różnych narodowości, Polacy, Żydzi, Rusini, Ormianie, Niemcy, Tatarzy. Lwów jest jedynym miastem posiadającym trzy arcybiskupstwa różnych obrządków: łacińskiego, ormiańskiego i grekokatolickiego. Wszystko zmienia się od połowy XVII stulecia, najeżdżają Lwów i łupią Turcy, Tatarzy, Kozacy i Rosjanie. Miasto upada pod względem militarnym i finansowym.
I rozbiór Polski
W 1772 r. podczas I rozbioru Polski Lwów przechodzi pod władzę Austrii. W drugiej połowie XIX w. wraz z budową kolei żelaznej, odnotowujemy wzrost gospodarczy i kulturalny miasta. W 1914 r. wybucha I wojna światowa i Lwów zostaje zajęty na kilka miesięcy przez wojska rosyjskie. To jeden z trudniejszych okresów w historii miasta, zabronione są polskie towarzystwa kulturalno-oświatowe, wydawnictwa, organizacje. Po kilku miesiącach miasto wraca do Austrii. Kiedy upada cesarstwo dochodzi do walk polsko-ukraińskich o Lwów (tzw. Obrona Lwowa). W 1918 r następuje pogrom ludności żydowskiej.
II wojna światowa – gwałtowne przerwanie rozwoju
Lwów w XX-leciu międzywojennym jest trzecim miastem w wolnej Polsce, pod względem wielkości i drugim ośrodkiem kultury i nauki w kraju. Świetny rozwój wstrzymała II wojna światowa, miasto zostało okupowane przez wojska rosyjskie i niemieckie. Do II wojny wydawało się blisko 300 gazet i czasopism, w okresie wojny nie tylko przestano to robić, ale brutalnie niszczono wszelkie dokonania nauki i kultury. Miejscową ludność zsyłano na Syberię. Później faszyści zgładzili ludność żydowską, która w 1941 r. liczyła 130-150 tys. Po zakończeniu działań wojennych polską ludność wysiedlono, a miasto Lwów znalazło się w granicach Związku Radzieckiego i od 1991 r. jest największym miastem zachodniej Ukrainy. Czasy okupacji zubożyły gospodarkę, oświatę i kulturę Lwowa. Samo miasto nie ucierpiało, ponieważ najważniejsza bitwa odbyła się 80 km na wschód od Lwowa – pod Brodami. Wojna zniszczyła od 4 do 7% zabudowy